Jak widać nie jest to sama pięciolinia - znajduje się na niej klucz wiolinowy i metrum
Klucz (w tym przypadku wiolinowy czyli inaczej G) określa położenie nuty na pięciolinii.
Jak widać "zaczyna się" on na drugiej linii (linie liczymy od dołu). Oznacza to że każda nuta na tej właśnie linii to nuta G (dlatego jest to klucz G). Jednak kluczy jest cała masa. Instrumenty grające w kluczu wiolinowym to np. skrzypce lub fortepian (prawa ręka). Inne rodzaje kluczy to np. klucz basowy (F) :
Zaczyna się on od czwartej linii więc każda nuta znajdująca się na niej to nuta F. Ten klucz używany jest np. do zapisu partii fortepianu na lewą rękę lub kontrabasu
Klucz altowy (C) - na linii trzeciej znajduje się nuta C. Jak sama nazwa wskazuje klucz ten służy do zapisywania partii granych przez altówkę.
Są to najczęściej używane klucze. Istnieje jeszcze sporo odmian poszczególnych kluczy jednak są one mało przydatne w dzisiejszych czasach.
Metrum to ten 'ułamek' umieszczony po kluczu. Służy on do określania 'pojemności' taktów. Górna liczba mówi nam ile nut może zmieścić się w danym takcie, natomiast dolna - jakich nut :
- Cała nuta
- Pół nuta
- Ćwierć nuta
- Ósemka
- Szesnastka
Można je jeszcze dzielić na drobniejsze dodając następne "chorągiewki" jednak skupimy się na tych najbardziej podstawowych.
Najczęściej stosowane metrum to 4/4 tzn. w jednym takcie mieszczą się cztery ćwierć nuty
Uwaga: Metrum 4/4 często zapisywane jest jako C
Inne często spotykane metrum to np. 1/2 (w jednym takcie mieści się jedna pół nuta) - patrząc na utwory punkowe można dostrzec że wiele z nich z tego korzysta. Głównym powodem jest to, że utwory te nie są skomplikowane rytmicznie.
Jednak metrum w czasie utworu może ulec zmianie. Nie musi też być w cale takie proste np. 17/8. Aby zapoznać się z częstymi zmianami i dziwnymi rodzajami metra odsyłam do takich zespołów jak Yes, Rush, Dream Theater czy Tool.
Na dzisiaj koniec. Następnym razem poświęcimy większą uwagę dźwiękom.



